الوداع . . .(راحم ژیان فرد)

می روم . . .

می روم دور از تو دور

الوداع لیلای این شب های من

ماه گمگشته به خلوت های بی مهتاب من !

نقش رویت مانده در بتخانه ی ویران من

صد تبر زین هم نشاید بشکند عزای من

سنگ تنهایی به دوشم تا ابد لیلای من

شکوه ام بیهوده با ناهید و اختر میکنم

خانه بر دوشم سفر در ظلمت شب میکنم

یا به شهر رفتگان یا وصل کنعان میکنم

من چنینم . . .

سقف بر این خانه ی ویرانه من کی می زنم

حرف دل را با "ثریا" در دل شب ها کنم

می گشایم راز دل را با ثریا ، الوداع

الوداع ای مانده در یاد و دعاها ، الوداع

یاد من بی یاد شاید ، نام من بی نام تر

سنگ  بر پایان هجرانم بود  گمنام تر