تو چه بهایی می پردازی؟!

هر کس بهایی می پردازد.

بعضی ها بهای رفتن.

 بعضی ها بهای ماندن.

بعضی ها دلشان را می گذارند و می روند.

بعضی ها می مانند بی دل بستن.

بعضی ها دل می کنند و میروند.

بعضی ها می مانند چون نمی توانند دل ببرند.

 

مهربانی!

دوستت دارم....نه آنقدر زیبایی...که بخواهم چشمانت را توصیف کنم نه آنقدردوری ........که از هجرانت حرف بزنم نه آنقدر دست نیافتنی هستی که بخواهم حسرتت را بخورم ....تو....تو...فقط آنقدر مهربانی که دلم نمی آید عاشقت نباشم.... 

آدمهای ساده

آدمهای ساده را دوست دارم. همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند. همان ها که برای همه لبخند دارند. همان ها که همیشه هستند، برای همه هستند. آدمهای ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعتها تماشا کرد؛ عمرشان کوتاه است. بس که هر کسی از راه می رسد یا ازشان سوء استفاده می کند یا زمینشان میزند یا درس ساده نبودن بهشان می دهد. آدم های ساده را دوست دارم. بوی ناب “آدم” می دهند . . .

فریدون مشیری

یک شب از دست کسی
باده ای خواهم خورد
که مرا با خود تا آن سوی اسرار جهان خواهد برد
با من از هست به بود
با من از نور به تاریکی
از شعله به دود
با من از آوا تا خاموشی
دورتر شاید تا عمق فراموشی
راه خواهد پیمود