نسیم ملایم مهربانیت
روح بی تابم را نوازش می دهد
با تو پنهانی ترین عمق وجودم
نورباران می شود
باران رحمت بودنت
ترس از با خود بودن را می شوید
کویر هستی ام را آبیاری می کند
و نغمه عشق را بر لبانم جاری می سازدچه زیباست با تو بودن
چه زیباست زندگی را با تو پرواز کردن
چه زیباست شوق هستی را با تو سر دادن
و چون مرغ خوش آهنگی بر شاخه لرزان حیات آشیان ساختن
چه زیباست هستی را از نگاه تو دیدن
و چون نیایش از لبان تو جاری شدن
در موسیقی آب با تو نواختن
در چشمه با تو جوشیدن
ترس ها را شستن
در پی محو نقش ها
و بی رنگی رنگ ها رفتن
و زندگی را چون شعری نو
دوباره سرودن
چه زیباست با او بودن
یه عکس گذاشتم تو وبلاگم با این مضموم
چه زیباست با هم باشیم
می خوای ببینی؟
بیا پشمکو
مرسی...
باشه حتما سر میزنم...
عشق...
از که پنهان کنم این راز دل خسته خویش؟
از نسیمی که پیام آور توست ؟ از بهاری که مرا رسوا ساخت ؟
از خدائی که خودش می داند ؟ عشق وحشی تر از آن است که پنهان ماند
عالی بود...
قابلی نداشت