لیلی و مجنون

شنیدستم که مجنون دل افگار 

چو شد از مرگ لیلی اش خبردار 

گریبان چاک زد با آه و افغان 

به سوی قبر لیلی شد شتابان 

در آنجا کودکی دید ایستاده 

به هر سو دیده حسرت گشاده 

سراغ تربت لیلی از او جست 

سپس آن کودک بخندید و به او گفت 

تو را مجنون اگر آن عشق بودی  

ز من کی این تمنا می نمودی 

در این صحرا به هر سو جستجو کن 

ز هر خاکی کفی بردار و بو کن 

ز هر خاکی که بوی عشق برخاست 

یقین دان تربت لیلی همانجاست