من در این آبادی پی چیزی میگردم!
پی ریگی نوری لبخندی...
آدم اینجا تنهاست
و در این تنهایی شاخه نارونی تا ابدیت جاریست...
ای کاش در آن لحظه که تقدیم تو شد هستی من می سپردم که مراقب باشی جنس این جام بلور است پر از عشق و غرور است مبادا بازیچه شود می شکند...