......دلشکسته...

تابحال ، از عسل ِ چشم کسی مست شدی ؟

تا بحال ، عاشق ِ دیـوانـه ی سرمست شدی ؟

من همان عاشق ِ دیوانه ی سرمست ِ توام

تـو بـه اندازه ی من پای کسی هـرز شدی ؟

وقتی از خلسه ی آغوش ِ تـو بر می گردم

تـو هم آشفته ی آن بوسه ی بی مرز شدی ؟

من که از دوری تـو تـار ِ دلم می لـرزد

تو هم اندازه ی من این همه دلتنگ شدی ؟

هوس ِ خواستنت، مثل ِ عسل شیرین است

تو بگو ، عاشق ِ این قلب ِ پُر از درد شدی ؟!

فــرقے نــבارב .. چــه ڪسے چــہ مے گــویــב ،

                                                " تــــــــــو " !!  

                                           همــانــے ڪـہ همــیـشـہ

                                             " בوســتـش בارم "                                                                       همــانـے ڪـہ تــا غــصـّـہ ام مے گیــرב  ســر و ڪلّـــہ اش پــیــدا مے شوב 

                           و تــا مــرا نـخنـבانـב  בســﭞ بـرבار نمے شوב

                              هـمـانے ڪـہ همــیــشـہ  پـــُـر اسـﭞ از

                                         شـور و شـاבے و زنـבگے ...  

                                                 " تــــــ♥ــــو " 

                                             همیشه هــمــانے

آدم برفی(مریم حیدرزاده)

 تو را ساختم با اون برفا، آدم بــرفی

تو اون شب اومدی دنیا، آدم بــرفی

شبی که عمرش از هر شب درازتر بودبه او شب ما می گیم، یلدا، آدم بــرفی

یه جورایی من و تو عین هم هستیمتــوام تنها، منــم تنها، آدم بــرفی

من عاشق بودم و خواستم پناهم شیتوام عاشق بودی اما، آدم بــرفی

همه انگار پی اونن که کم دارنتو بودی عاشق گرما، آدم بــرفی

منم از عشقم و اسمش واست گفتمنوشتم با دسام زیبا، آدم بــرفی

تو خندیدی و گفتی، قلبت از یخ نیستتو عاشق بودی عین ما، آدم بــرفی

تو گفتی که براش می میری و مردیآره مردی همون فردا، آدم بــرفی

دیگه یخ سمبل قلبای سنگی نیستسفیدی داشتی و سرما، آدم بــرفی

تو آفتاب و می خواستی تا دراومد اونواسش مردی، چه قدر زیبا، آدم بــرفی

نمی ساختم تو رو ای کاش واسه بازیتو یه پروانه ای حالا، آدم بــرفی

چه آروم آب شدی، بی سر و صدا رفتیبدون پچ پچ و غوغا، آدم بــرفی

کسی راز تو رو هرگز نمی فهمهچه قدر عاشق، چه قدر رسوا، آدم برفی

من اما با اجازت می نویسم کهتو روحت رفته به دریا، آدم بــرفی

تو روحت هر سحر خورشید و می بینهمی بینیش از همون بالا، آدم بــرفی

ببخشید که واسه بازی تو را ساختمقـرار مــا شب یلــدا، آدم بـــرفی

عیدتون مبارک...

هر روز در سکوت خیابان دوردست

روی ردیف نازکی از سیم می نشست

وقتی کبوتران حرم چرخ می زدند

یک بغض کهنه توی گلو داشت...

می شکست

ابری سپید از سر گلدسته می پرید:

جمع کبوتران خوش آواز خودپرست

**آنها که فکر دانه و آبند و این حرم**

**جایی که هر چقدر بخواهند دانه، هست**

**آنها برای حاجتشان بال می زنند**

**اصلا یکی به عشق تو آقا پریده است؟**

رعدی زد آسمان و ترک خورد ناگهان

از غصه ی کلاغ،کلاغی که عاشقست

ابر سپید چرخ زد و تکه پاره شد

اما کلاغ،روی همان ارتفاع پست...

آهسته گفت:من که کبوتر نمی شوم

اما دلم به دیدن گلدسته ات خوشست!